Aby sporządzić rachunek zysków i strat w wariancie kalkulacyjnym, jednostka musi prowadzić ewidencję kosztów podstawowej działalności operacyjnej w układzie podmiotowym (zespół 5). UWAGA! Wariant porównawczy i kalkulacyjny rachunku zysków i strat różnią się sposobem ustalenia zysku (straty) ze sprzedaży. Wśród zadań znajdziemy m.in. wykonanie rachunku zysków i strat, bilans roczny czy rachunek przepływów pieniężnych. Ten dzielimy na dwie metody – bezpośrednią i pośrednią i w tym przypadku oznacza to sposób prezentacji informacji finansowej, a nie sposób obliczeń, który prowadzi do wyniku. Sprawdźmy w jakim celu wykonuje się Podatkowe różnice kursowe od własnych środków pieniężnych na rachunku walutowym powstają generalnie wtedy, gdy waluta obca wypływa z rachunku walutowego "na zewnątrz" (np. w związku z zapłatą zobowiązania w walucie obcej). Taka sytuacja nie ma miejsca w przypadku "przesunięcia" waluty obcej pomiędzy rachunkami walutowymi. Różnica między bilansem a rachunkiem zysków i strat polega na tym, że bilans przedstawia sytuację finansową firmy w danym momencie, natomiast rachunek zysków i strat przedstawia wynik finansowy firmy za określony okres. Bilans przedstawia aktywa i pasywa firmy, natomiast rachunek zysków i strat przedstawia przychody i koszty firmy. 2. Korekta przychodów i kosztów o której jest mowa w art. 7aa ust. 1 CIT ma na celu techniczne wyeliminowanie rozbieżności pomiędzy różnicami w podejściu podatkowym i bilansowym mogącym tworzyć efekt podwójnego opodatkowania przychodu, ewentualnie jego całkowitego pominięcia lub przeciwstawnie podwójnego ujęcia tych samych kosztów lub ich pominięcia. 3. 400 euro zostanie zaewidencjonowane według wartości wynikającej z przeliczenia. 400 euro x 3,95 zł/euro = 1.580 zł. W związku z tym, że te same wartości pieniężne wyrażone w euro, które wpłynęły na rachunek zostały rozchodowane, a zastosowano różne kursy walut do wyceny ich wpływu i rozchodu na koncie „Walutowy rachunek Krok 1: Import z systemów finansowo-księgowych spółek. Pierwszym krokiem konsolidacji sprawozdań finansowych jest przygotowanie pakietów jednostkowych dla wszystkich spółek podlegających konsolidacji. Centralny element pakietu stanowią Rachunek Zysków i Strat oraz Bilans . W optymalnym procesie konsolidacji, pierwsza wersja pakietu Różnice kursowe na ryczałcie. Zryczałtowany podatek dochodowy również nie pozostaje obojętny dla różnic kursowych. Do przychodów opodatkowanych ryczałtem ewidencjonowanym, z tytułu różnic kursowych stosuje się odpowiednio art. 24c ustawy o podatku dochodowym, z tym że ujemne różnice kursowe, o których mowa w art. 24c ustawy o W wyniku finansowym 2018 r. zostaną ujęte ujemne różnice kursowe w wysokości 6255 zł, natomiast w kapitale własnym pozycji wyniku lat ubiegłych ujęta zostanie strata w wysokości 4515 zł. Zatem w kapitałach własnych łącznie zostaną ujęte koszty wynikające z różnic kursowych w wysokości 10 770 zł. Natomiast niezrealizowane dodatnie różnice kursowe i zyski z tytułu aktualizacji wartości do cen rynkowych związane ze złotem i aktywami walutowymi EBC nie są wykazywane w rachunku zysków i strat, lecz ujmowane w bilansie na koncie różnic z aktualizacji wyceny. To8Gwxa. dodatnie i ujemne różnice kursowe Definicja w słowniku polski Przykłady saldo wynikające z dodatnich i ujemnych różnic kursowych w ciągu roku budżetowego saldo wynikające z dodatnich i ujemnych różnic kursowych w ciągu roku budżetowego. EurLex-2 -saldo wynikające z dodatnich i ujemnych różnic kursowych w ciągu roku budżetowego. eurlex-diff-2017 - saldo wynikające z dodatnich i ujemnych różnic kursowych w ciągu roku budżetowego. EurLex-2 · saldo wynikające z dodatnich i ujemnych różnic kursowych w ciągu roku budżetowego. EurLex-2 Zgodnie z MSR # wszelkie dodatnie i ujemne różnice kursowe dotyczące aktywów i zobowiązań pieniężnych są ujmowane w rachunku zysków lub strat oj4 Dodatnie i ujemne różnice kursowe są zapisywane odpowiednio w pozycjach Dochody różne oraz Wydatki operacyjne- inne w rachunku dochodów i wydatków oj4 Zgodnie z MSR 21 wszelkie dodatnie i ujemne różnice kursowe dotyczące aktywów i zobowiązań pieniężnych są ujmowane w rachunku zysków lub strat. EurLex-2 Dostępne tłumaczenia Autorzy Data publikacji: 2018-02-18 Przedsiębiorca, który zawiera transakcje krajowe lub zagraniczne wyrażone w walutach obcych, prędzej czy później musi spotkać się z terminem „różnice kursowe”. Ich powstanie wynika z tego, że wartość transakcji po przeliczeniu na złote w momencie przeprowadzenia jest inna niż wartość tej transakcji w momencie jej faktycznego rozliczenia, np. zapłaty. W zależności od wzajemnych relacji między kursami walut występują dodatnie lub ujemne różnice kursowe, które zwiększają przychody lub koszty Przyczyny powstawania różnic kursowych i ich rodzaje w ujęciu bilansowym i podatkowym Transakcje wyrażone w walucie obcej, jak np. sprzedaż towarów i usług lub ich zakup, są przeliczane na złote dwukrotnie, a mianowicie: pierwszy raz - w momencie dokonania transakcji sprzedaży lub zakupu, drugi raz - w momencie otrzymania lub dokonania zapłaty. Ze względu na to, że kursy walut obcych, pod wpływem prawa popytu i podaży oraz czynników makroekonomicznych, ulegają ciągłym zmianom, kurs zastosowany do przeliczenia transakcji w momencie jej przeprowadzenia jest zwykle inny niż kurs zastosowany do przeliczenia tej transakcji w momencie zapłaty. W zależności od wzajemnych relacji między kursami walut występują dodatnie lub ujemne różnice kursowe, które zwiększają przychody lub koszty przedsiębiorcy bądź wpływają na cenę nabycia albo koszt wytworzenia danego składnika firmowego majątku. Różnice kursowe dzielimy również na zrealizowane i niezrealizowane, podatkowe i niepodatkowe, a także na różnice kursowe wynikowe i bilansowe. Jak określać kursy walut przy przeliczaniu transakcji wyrażonych w walutach obcych - wyjaśnienie podstawowych pojęć Aby transakcje wyrażone w walutach obcych można było ująć w księgach rachunkowych czy ewidencjach podatkowych, muszą zostać przeliczone na złote. Ich odpowiednie przeliczenie jest także niezbędne do prawidłowego ustalenia różnic kursowych. Na potrzeby tego przeliczenia może być zastosowany kurs średni NBP, kurs faktycznie zastosowany oraz kurs historyczny. Kurs średni NBP W naszym kraju informację o średnich kursach walut publikuje każdego dnia bank centralny, czyli Narodowy Bank Polski. Kursy te, ustalane dla 35 najpopularniejszych światowych walut, mają charakter statystyczno-informacyjny, wobec czego różnią się od kursów stosowanych w kantorach walutowych czy bankach. Niemniej jednak średnie kursy walut podawane przez NBP pełnią bardzo ważną rolę, ponieważ są podstawą rozliczania transakcji zawieranych w walutach obcych. Narodowy Bank Polski publikuje 3 tabele kursowe oznaczone jako A, B i C, z czego kursów średnich dotyczą tabele A i B. Najpopularniejszą tabelą kursów średnich walut obcych jest tabela A, w której można znaleźć średnie kursy 35 walut w relacji do złotego. Zasady obliczania tych kursów wynikają z uchwały nr 51/2002 Zarządu Narodowego Banku Polskiego z 23 września 2002 r. w sprawie sposobu wyliczania i ogłaszania bieżących kursów walut obcych, opublikowanej w Dzienniku Urzędowym NBP nr 14/2002. Z uchwały tej wynika, że kursy w tabeli A są ustalane w ten sposób, że w dniu roboczym pomiędzy godziną a NBP kieruje zapytanie do 10 krajowych banków o kursy kupna i sprzedaży EUR/PLN i USD/PLN. Na tej podstawie NBP oblicza średnie kursy EUR/PLN i USD/PLN, odrzucając po dwie najwyższe i najniższe wartości (po wcześniejszym uśrednieniu stawek kupna i sprzedaży), co powoduje, że relacja EUR i USD do złotego jest obliczana na podstawie sześciu uśrednionych kwotowań z banków. Następnie NBP, wykorzystując uzyskany kurs EUR/PLN, ustala inne relacje wymienne (np. CHF/PLN, GBP/PLN i inne). Do tego celu wykorzystuje się dane z agencji informacyjnych (Reuters i Bloomberg). Opracowana w ten sposób tabela A pojawia się na stronie internetowej NBP ( w każdy dzień roboczy między godziną i Poniżej przykład tabeli A ogłoszonej przez NBP 29 grudnia 2017 r. Tabela nr 251/A/NBP/2017 z dnia 29 grudnia 2017 r. Ze względu na to, że średnie kursy walut obowiązujące danego dnia są publikowane przez NBP dopiero około południa, przepisy prawa bilansowego i podatkowego, w zakresie przeliczania transakcji wyrażonych w walutach obcych na złote, odnoszą się do kursów średnich ogłoszonych przez NBP na dzień poprzedzający przeprowadzenie transakcji, tj. na dzień poprzedzający powstanie przychodu, poniesienie kosztu, powstanie obowiązku podatkowego w VAT czy otrzymanie bądź dokonanie zapłaty. UWAGA Tabela A ogłaszana przez NBP ( w której prezentowane są średnie kursy 35 najpopularniejszych walut świata, na gruncie prawa bilansowego i podatkowego stanowi podstawę do przeliczania na złote transakcji wyrażonych w walucie obcej. Przykład 1 Podatnik 10 listopada 2017 r. dokonał dostawy towarów w ramach WDT i tego samego dnia wystawił fakturę na kwotę 20 000 euro. Dla celów podatku dochodowego, podatku VAT i ustawy o rachunkowości przychód ze sprzedaży przeliczono na złote według kursu średniego NBP ogłoszonego na 9 listopada 2017 r., który wynosił 4,2308 PLN/EUR (tabela nr 217/A/NBP/2017). Wartość przychodu ze sprzedaży wyniosła 84 616 zł (20 000 euro × 4,2308 PLN/EUR). Narodowy Bank Polski podaje również średnie kursy mniej popularnych walut, w tym np. funta egipskiego (EGP), peso argentyńskiego (ARS), rubla białoruskiego (BYN) itd. Można je odnaleźć w tabeli B, która jest aktualizowana w każdą środę między a Kurs faktycznie zastosowany Pojęcie "kurs faktycznie zastosowany" występuje zarówno w prawie bilansowym (art. 30 ust. 2 pkt 1 ustawy o rachunkowości; dalej: uor), jak i w ustawach o podatku dochodowym (art. 24c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych; dalej: updof, oraz art. 15a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych; dalej: updop).Faktycznie zastosowany kurs waluty to taki kurs, który został rzeczywiście, realnie zastosowany do przeprowadzenia operacji gospodarczej w ten sposób, że na jego podstawie, w oparciu o wyrażoną w nim cenę waluty, doszło do przeprowadzenia operacji finansowej przewalutowania. Chodzi tu o kurs waluty, po którym podatnik faktycznie sprzedał lub nabył walutę obcą. Jak wyjaśnił NSA w wyroku z 26 stycznia 2016 r. (II FSK 3030/13): (...) "faktycznie zastosowany kurs waluty" to taki kurs, który był w istocie, rzeczywiście, naprawdę zastosowany. Taką cechę można z nim natomiast wiązać tylko wtedy, gdy na jego podstawie, w oparciu o wyrażoną w nim cenę waluty, w istocie doszło do przeprowadzenia operacji finansowej przewalutowania, czyli do wyrażenia w danej walucie wartości pieniężnej określonej pierwotnie w innej walucie. (…) jeżeli otrzymanie należności lub zapłata zobowiązania nie wiązały się z faktycznym zastosowaniem jakiegokolwiek kursu waluty, ponieważ realizacja płatności następowała w określonej walucie bez zamiany wyrażonej w niej wartości na inną walutę (...) do obliczenia wartości różnic kursowych należy, zgodnie z art. 15a ust. 4 zastosować średni kurs NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień, w którym różnice kursowe wystąpiły. Na okoliczności faktycznego zastosowania kursu waluty wskazał również Dyrektor IS w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z 8 lutego 2016 r. (ILPB4/4510-1-556/15-2/ŁM), w której czytamy, że: (...) brzmienie przepisu art. 15a ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wprowadza swego rodzaju "ograniczenie" do uwzględniania dla celów obliczania różnic kursowych kursu faktycznie zastosowanego do konkretnych przypadków wymienionych w pierwszym zdaniu tego przepisu, tj. sprzedaży waluty obcej, kupna waluty obcej, otrzymania należności lub zapłaty zobowiązania w walucie obcej, czyli do sytuacji, w których dojdzie w rzeczywistości do zastosowania konkretnego, faktycznego kursu walutowego. Z przepisu tego wynika, że jeżeli podatnik nie kupuje ani nie sprzedaje waluty lub nie następuje faktyczne (rzeczywiste) zastosowanie kursu waluty, tj. nie dochodzi do przewalutowania otrzymywanej należności lub płaconego zobowiązania (np. przez bank do przeliczenia wpływu środków z tytułu otrzymywanej należności lub wypływu środków z tytułu zapłaty zobowiązania po konkretnym, rzeczywistym kursie przeliczeniowym), wówczas zastosowanie znajdzie kurs średni ogłaszany przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień. Tym samym za kurs waluty faktycznie zastosowany można uznać kurs sprzedaży banku, z którego usług korzysta dany podmiot, obowiązujący w dniu dokonania zakupu waluty obcej lub kurs indywidualnie wynegocjowany z bankiem, kurs kupna banku, z którego usług korzysta dany podmiot, obowiązujący w dniu dokonania odsprzedaży waluty obcej lub kurs indywidualnie wynegocjowany z bankiem, kurs zastosowany przez kantor w dniu zakupu lub odsprzedaży waluty obcej. Jeśli podatnik wpłaca na rachunek walutowy walutę obcą kupioną w banku lub kantorze, powinien ją wycenić według kursu sprzedaży, który został faktycznie zastosowany przez bank lub kantor. Natomiast rozchód waluty obcej, który nastąpił w związku z jej wymianą na złote w banku lub kantorze, należy przeliczyć na złote według kursu kupna faktycznie zastosowanego przez bank lub kantor. Przykład 2 Spółka kupiła w kantorze walutowym 10 000 dolarów amerykańskich (USD) po kursie 3,6720 PLN/USD. Środki te następnie zasiliły firmowy rachunek walutowy. Wpływ waluty na rachunek walutowy należy wycenić według kursu sprzedaży, który został faktycznie zastosowany przez kantor. Jego wartość wyniosła 36 720 zł (10 000 USD × 3,6720 PLN/USD). Z kursem faktycznie zastosowanym będziemy mieli także do czynienia w przypadku przelewu środków pieniężnych między rachunkiem złotówkowym a rachunkiem walutowym. W momencie przelewu środków z rachunku złotówkowego na rachunek walutowy bank dokonuje sprzedaży waluty obcej, wobec czego kupioną od banku walutę obcą należy przeliczyć na złote według faktycznie zastosowanego przez bank w danym dniu kursu sprzedaży. Jeżeli natomiast następuje przelew środków z rachunku walutowego na rachunek złotówkowy, to bank dokonuje zakupu waluty obcej. Transakcję tę należy przeliczyć na złote według kursu kupna faktycznie zastosowanego przez bank w dniu odsprzedaży waluty. Przykład 3 Spółka posiada na rachunku walutowym 15 000 euro. W związku z koniecznością uregulowania zobowiązania wobec krajowego dostawcy sprzedała bankowi 3000 euro po kursie 4,2300 PLN/EUR, który jest faktycznie zastosowanym przez bank kursem kupna waluty obcej. Rozchód waluty obcej z rachunku walutowego spółka przeliczyła na złote według kursu kupna banku, z którego usług korzystała, tj. 4,2300 PLN/EUR. Wartość rozchodu waluty obcej z rachunku walutowego wyniosła 12 690 zł (3000 euro × 4,2300 PLN/EUR). Ta sama kwota wpłynęła na rachunek złotówkowy spółki, z którego spółka uregulowała zobowiązanie wobec krajowego kontrahenta. Z art. 24c ust. 5 updof oraz art. 15a ust. 5 updop wynika, że jeżeli faktycznie zastosowany kurs waluty jest wyższy lub niższy odpowiednio o więcej niż powiększona lub pomniejszona o 5% wartość kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień faktycznie zastosowanego kursu waluty, organ podatkowy może wezwać strony umowy do zmiany tej wartości lub wskazania przyczyn uzasadniających zastosowanie kursu waluty. W razie niedokonania zmiany wartości lub niewskazania przyczyn, które uzasadniają zastosowanie faktycznego kursu waluty, organ podatkowy określi ten kurs opierając się na kursach walut ogłaszanych przez Narodowy Bank Polski. Kurs historyczny Dla celów bilansowych, na podstawie art. 35 ust. 8 w zw. z art. 34 ust. 4 pkt 1-3 uor ( z 2017 r. poz. 2342 ze zm.), do rozchodu waluty obcej z rachunku walutowego jednostki mogą stosować kurs historyczny, tj. kurs, po jakim wyceniono wpływ waluty na rachunek. Wówczas rozchód waluty (np. zapłata zobowiązania) z rachunku dokonywany jest według jednej z trzech metod, których zastosowanie decyduje o kolejności rozchodu waluty obcej z rachunku walutowego, a mianowicie według: metody FIFO, czyli "pierwsze przyszło - pierwsze wyszło", metody LIFO, czyli "ostatnie przyszło - pierwsze wyszło", kursów średnioważonych. Zastosowanie metody polegającej na wycenie rozchodu waluty według kursu historycznego daje określone korzyści związane ze zmniejszonym nakładem pracy, ponieważ metoda ta skutkuje tym, że na rachunku walutowym nie powstają różnice kursowe od własnych środków pieniężnych. To rozwiązanie stosowane dla celów bilansowych niestety nie może być przyjęte dla celów podatkowych w przypadku, gdy jednostka ustala różnice kursowe metodą podatkową na podstawie art. 24c updof oraz art. 15a updop (więcej na temat podatkowych metod ustalania różnic kursowych w punkcie Ustalanie różnic kursowych według metody podatkowej). Podatnicy ustalający, dla celów podatku dochodowego, różnice kursowe metodą podatkową do wyceny rozchodu waluty obcej z rachunku walutowego nie mogą stosować kursu historycznego, tj. kursu, po jakim wyceniony został uprzednio wpływ waluty. Dla celów podatkowych do wyceny operacji na rachunku walutowym (gdy nie dochodzi do faktycznej wymiany waluty) są oni zobowiązani przyjąć: 1) przy wpływie walut - średni kurs NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wpływu środków w walucie obcej na rachunek walutowy (np. w związku z otrzymaniem należności w walucie obcej), 2) przy rozchodzie walut - średni kurs NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wypływu środków w walucie obcej z rachunku walutowego (np. na skutek zapłaty zobowiązania w walucie obcej). Przykład 4 Jednostka posiada rachunek walutowy, na który 6 lutego wpłynęła należność w kwocie 5000 euro. Otrzymaną zapłatę wyceniono według kursu średniego NBP z dnia poprzedzającego wpływ, tj. według kursu 4,20 PLN/EUR (kurs przykładowy). Przy czym kwota 5000 euro to jedyne środki na tym rachunku. Dwa dni później jednostka uregulowała za pomocą rachunku walutowego zobowiązanie wobec kontrahenta w kwocie 1000 euro. Do wyceny tego rozchodu zastosowano kurs historyczny, po którym wyceniono wpływ waluty na rachunek, tj. kurs 4,20 PLN/EUR. 1. Zastosowanie kursu historycznego do rozchodu waluty z rachunku walutowego w kwocie 1000 euro powoduje, że nie występują na tym rachunku różnice kursowe od własnych środków pieniężnych. Do wpływu i wypływu waluty zastosowano bowiem ten sam Na rozrachunkach z kontrahentem, wobec którego jednostka uregulowała zobowiązanie w kwocie 1000 euro, wystąpiła różnica kursowa ustalona między kursem średnim NBP z dnia poprzedzającego poniesienie kosztu a kursem średnim NBP z dnia poprzedzającego wpływ waluty na rachunek (tj. kursem, który jednostka zastosowała do wyceny wpływu środków pieniężnych na rachunek). Różnica ta, dla celów podatku dochodowego, nie spełnia warunków do uznania jej za podatkową różnicę kursową. Jeśli nie dochodzi do wymiany walut, to za podatkowe różnice kursowe uznaje się różnice między kursem średnim z dnia poprzedzającego poniesienie kosztu a kursem średnim z dnia poprzedzającego wypływ (a nie wpływ) waluty w celu zapłaty zobowiązania. Dodatnie oraz ujemne różnice kursowe Zasadniczo różnice kursowe powstają: na rozrachunkach w związku z otrzymaniem lub dokonaniem zapłaty, w związku z wyceną bilansową aktywów i pasywów wyrażonych w walucie obcej, w związku z rozchodem waluty obcej z rachunku walutowego lub kasy walutowej, jako różnice kursowe od własnych środków pieniężnych. Różnice kursowe mogą być rozpoznawane jako dodatnie lub ujemne, przy czym dodatnie różnice kursowe zwiększają przychody, natomiast ujemne różnice kursowe zwiększają koszty. Dodatnie różnice kursowe powstają wtedy, gdy w wyniku transakcji walutowej następuje wzrost dochodu (majątku) przedsiębiorcy, co może być spowodowane np. zwiększeniem przychodów (należności) o różnicę kursową lub zmniejszeniem kosztów (zobowiązań) o różnicę kursową. Natomiast ujemne różnice kursowe powstają, gdy skutkiem transakcji walutowej jest przykładowo zmniejszenie przychodów (należności) o różnicę kursową lub zwiększenie kosztów (zobowiązań) o różnicę kursową. Przykład 5 Spółka w styczniu nabyła towar od niemieckiego kontrahenta, co potwierdzała otrzymana faktura wystawiona 10 stycznia na kwotę 10 000 euro. Zakup wyceniono według kursu średniego NBP z 9 stycznia, który wynosił 4,25 PLN/EUR (kurs przykładowy). 24 stycznia spółka uregulowała swoje zobowiązanie z rachunku walutowego. Rozchód waluty wyceniono według kursu średniego NBP z 23 stycznia, który wynosił 4,15 PLN/EUR (kurs przykładowy). Waluta znajdująca się na rachunku, w dniu jej wpływu została wyceniona według kursu 4,20 PLN/ pomija kwestię rozliczenia VAT z tytułu WNT. Spółka ustaliła różnice kursowe w sposób następujący: 1. Różnice kursowe na rozrachunkach: a) wartość zobowiązania na dzień powstania wyniosła 42 500 zł (10 000 euro × 4,25 PLN/EUR), b) wartość zobowiązania na dzień zapłaty wyniosła 41 500 zł (10 000 euro × 4,15 PLN/EUR), c) w związku z dokonaną zapłatą wartość zobowiązania uległa zmniejszeniu o dodatnią różnicę kursową w kwocie 1000 zł (42 500 zł - 41 500 zł). 2. Różnice kursowe od własnych środków pieniężnych: a) wartość waluty w dniu wpływu na rachunek walutowy wynosiła 42 000 zł (10 000 euro × × 4,20 PLN/EUR), b) wartość waluty w dniu rozchodu z rachunku walutowego wynosiła 41 500 zł (10 000 euro × × 4,15 PLN/EUR), c) w związku z rozchodem waluty wycenionym po kursie niższym niż jej wpływ powstała ujemna różnica kursowa w kwocie 500 zł (42 000 zł - 41 500 zł). Ewidencja zdarzeń dotyczących powstania różnic kursowych w związku z zapłatą za dostawę towarów może przebiegać następująco:1. Faktura - zakup towaru w ramach WNT (10 000 euro × 4,25 PLN/EUR)Wn "Rozliczenie zakupu" 42 500Ma "Rozrachunki z zagranicznymi dostawcami" 42 500 - w analityce: konto imienne kontrahenta2. WB - uregulowanie zobowiązania wobec kontrahentaWn "Rozrachunki z zagranicznymi dostawcami" 41 500 - w analityce: konto imienne kontrahentaMa "Rachunek walutowy" 41 5003. PK - rozliczenie dodatniej różnicy kursowej powstałej na rozrachunkachWn "Rozrachunki z zagranicznymi dostawcami" 1 000 - w analityce: konto imienne kontrahenta Ma "Przychody finansowe" 1 000 - w analityce: "Dodatnie różnice kursowe"4. PK - rozliczenie ujemnej różnicy kursowej od własnych środków pieniężnychWn "Koszty finansowe" 500 - w analityce: "Ujemne różnice kursowe"Ma "Rachunek walutowy" 500 Dla celów podatku dochodowego różnice kursowe powstają w związku z otrzymaniem lub dokonaniem zapłaty. Przy czym dodatnie różnice kursowe powstają na zasadach określonych przez art. 24c ust. 2 updof oraz art. 15a ust. 2 updop. Natomiast ujemne różnice kursowe powstają po spełnieniu warunków określonych przez art. 24c ust. 3 updof oraz art. 15a ust. 3 updop (patrz: punkt Ustalanie różnic kursowych według metody podatkowej). Zrealizowane oraz niezrealizowane różnice kursowe (podatkowe i niepodatkowe) Pojęcia "zrealizowane różnice kursowe" oraz "niezrealizowane różnice kursowe" nie wynikają ani z prawa bilansowego, ani z prawa podatkowego. W praktyce pojęciem zrealizowanych różnic kursowych przyjęło się określać różnice powstałe w związku z dokonaniem płatności w walucie obcej. Powstają one w momencie zapłaty należności lub zobowiązania. W rezultacie są one zbieżne z różnicami kursowymi ustalanymi dla celów podatku dochodowego na podstawie art. 24c ust. 2 i 3 updof oraz art. 15a ust. 2 i 3 updop, co powoduje, że zrealizowane różnice kursowe są jednocześnie podatkowymi różnicami kur­sowymi. Przykład 6 30 stycznia podatnik dokonał sprzedaży usługi na rzecz zagranicznego kontrahenta i w tym samym dniu wystawił fakturę na kwotę 2000 funtów brytyjskich (GBP). Kurs średni NBP z dnia poprzedzającego uzyskanie przychodu (powstanie należności), tj. z 29 stycznia, wynosił 4,80 PLN/GBP (kurs przykładowy). Wartość przychodu (należności) w momencie powstania wyniosła 9600 zł (2000 GBP × 4,80 PLN/GBP). 15 lutego na rachunek walutowy podatnika wpłynęła zapłata za wykonaną usługę. Kurs średni NBP z 14 lutego wynosił 4,70 PLN/GBP (kurs przykładowy). Wartość przychodu (należności) w momencie otrzymania zapłaty wyniosła 9400 zł (2000 GBP × 4,70 PLN/GBP). W związku z otrzymaną zapłatą powstała zrealizowana ujemna różnica kursowa w kwocie 200 zł [2000 GBP × (4,80 PLN/GBP - 4,70 PLN/GBP)]. Na podstawie art. 24c ust. 3 pkt 1 updof oraz art. 15a ust. 3 pkt 1 updop różnica ta jest jednocześnie kosztem podatkowym. Z kolei niezrealizowane różnice kursowe to różnice inne niż związane z dokonaną zapłatą w walucie obcej. Generalnie terminem tym określa się różnice kursowe powstałe w związku z wyceną bilansową aktywów i pasywów wyrażonych w walucie obcej oraz wyceną pozabilansowych pozycji w walutach obcych. Niezrealizowane różnice kursowe: nie stanowią podatkowych różnic kursowych, jeśli podatnik dla celów podatku dochodowego ustala je metodą podatkową na podstawie art. 24c updof oraz art. 15a updop, stanowią podatkowe różnice kursowe, jeśli podatnik dla celów podatku dochodowego ustala je metodą bilansową, o której mowa w art. 14b updof oraz art. 9b updop, tj. na podstawie przepisów o rachunkowości. Przykład 7 Spółka zaciągnęła pożyczkę na bieżącą działalność gospodarczą w wysokości 40 000 euro. Kwota pożyczki wpłynęła na rachunek walutowy 20 grudnia 2017 r. Jej wpływ został wyceniony po kursie 4,2011 PLN/EUR (tabela nr 245/A/NBP/2017 z 19 grudnia 2017 r.). Wartość zobowiązania z tytułu otrzymanej pożyczki wynosiła 168 044 zł (40 000 euro × 4,2011 PLN/EUR). Zgodnie z umową pożyczka ma zostać spłacona w ciągu 8 miesięcy w 4 równych ratach. Termin spłaty pierwszej raty przypada 20 lutego 2018 r. Kurs średni NBP z 29 grudnia 2017 r. (31 grudnia 2017 r. przypadał w niedzielę) wynosił 4,1709 PLN/EUR (tabela nr 251/A/NBP/2017). Wartość zobowiązania z tytułu otrzymanej pożyczki ustalona na dzień bilansowy wynosiła 166 836 zł (40 000 euro × 4,1709 PLN/EUR). W związku z wyceną bilansową zobowiązania z tytułu pożyczki powstała niezrealizowana dodatnia różnica kursowa w kwocie 1208 zł [40 000 euro × (4,2011 PLN/EUR - 4,1709 PLN/EUR)]. Różnica ta:n nie stanowi przychodu podatkowego w przypadku, gdy podatnik ustala różnice kursowe metodą podatkową,n stanowi przychód podatkowy, gdy podatnik ustala różnice kursowe metodą bilansową. Różnice kursowe bilansowe oraz wynikowe Dla celów prawa bilansowego różnice kursowe mogą być również rozpoznawane jako różnice kursowe bilansowe oraz różnice kursowe wynikowe. Zgodnie z art. 30 ust. 4 uor różnice kursowe dotyczące aktywów i pasywów wyrażonych w walutach obcych, powstałe na dzień ich wyceny oraz przy zapłacie należności i zobowiązań w walutach obcych, jak również sprzedaży walut, zalicza się odpowiednio do przychodów lub kosztów finansowych. Ustalone w ten sposób różnice wpływają na wynik finansowy jednostki i są wykazywane w odpowiedniej pozycji rachunku zysków i strat. Są to różnice kursowe ustalane wynikowo. W księgach rachunkowych dodatnie różnice kursowe zwiększają przychody finansowe (Ma konto 750), natomiast ujemne różnice kursowe zwiększają koszty finansowe (Wn konto 755). Natomiast w rachunku zysków i strat prezentuje się je "per saldo", czyli po skompensowaniu dodatnich różnic kursowych z ujemnymi lub odwrotnie (art. 42 ust. 3 uor). O ile więc w księgach rachunkowych różnice kursowe są ujmowane "obrotami", tzn. dodatnie różnice kursowe są księgowane na koncie "Przychody finansowe", natomiast ujemne różnice kursowe - na koncie "Koszty finansowe", o tyle ich prezentacja w rachunku zysków i strat ma charakter wynikowy i wykazywana jest jako nadwyżka dodatnich różnic kursowych nad ujemnymi lub odwrotnie. Nadwyżkę dodatnich różnic kursowych nad ujemnymi wykazuje się w rachunku zysków i strat w przychodach finansowych w pozycji (wariant kalkulacyjny) lub (wariant porównawczy) - jako "Inne przychody finansowe". Z kolei nadwyżkę ujemnych różnic kursowych wykazuje się w kosztach finansowych odpowiednio w pozycji (wariant kalkulacyjny) lub (wariant porównawczy) - jako "Inne koszty finansowe". Przykład 8 Spółka kapitałowa ma dwie należności z tytułu dostaw towarów, powstałe w trakcie 2017 r., które na dzień bilansowy ( r.) nie zostały uregulowane przez dłużników. Tabela 1. Wycena należności na dzień bilansowy Saldo należności w trakcie roku obrotowego wynosi 222 000 zł (138 000 zł + 84 000 zł). Saldo należności na dzień bilansowy wynosi 222 670 zł (139 252 zł + 83 418 zł).W wyniku bilansowej wyceny należności wyrażonych w walucie obcej powstały następujące różnice kursowe: Tabela 2. Różnice kursowe ustalone na dzień bilansowy AKTYWA Sposób ustalenia różnicy kursowej Przychody/koszty finansowe Należność od odbiorcy X Wartość należności z dnia jej zarachowania: 138 000 zł Wartość należności na dzień bilansowy: 139 252 zł Dodatnia różnica kursowa: 1252 zł Przychody finansowe Należność od odbiorcy Y Wartość należności z dnia jej zarachowania: 84 000 zł Wartość należności na dzień bilansowy: 83 418 zł Ujemna różnica kursowa: 582 zł Koszty finansowe W przypadku należności od odbiorcy X wycena według średniego kursu waluty z r. spowodowała wzrost jej wartości w stosunku do wyceny z dnia zarachowania. Zastosowanie kursu z dnia bilansowego powoduje, że z tytułu tego aktywa jednostka oczekuje wpływu zwiększonych korzyści ekonomicznych, które w przyszłości może uzyskać w formie zapłaty, co jest spowodowane wzrostem kursu waluty. Powstała w ten sposób dodatnia różnica kursowa w kwocie 1252 zł, która zwiększa przychody finansowe w przypadku należności od odbiorcy Y wycena według kursu średniego z r. spowodowała spadek jej wartości w stosunku do wyceny z dnia zarachowania. Zastosowanie kursu z dnia bilansowego powoduje, że z tytułu tego aktywa jednostka może uzyskać zmniejszony wpływ korzyści ekonomicznych, który jest spowodowany spadkiem kursu waluty, w jakiej wyrażono należność. Powstała w ten sposób ujemna różnica kursowa w kwocie 582 zł zwiększa koszty finansowe w księgach rachunkowych 2017 r.:1. PK - dodatnia różnica kursowa związana z bilansową wyceną należności XWn "Należności od zagranicznych odbiorców" 1 252 - w analityce: konto imienne kontrahentaMa "Przychody finansowe" 1 252 - w analityce: "Dodatnie różnice kursowe"2. PK - ujemna różnica kursowa związana z bilansową wyceną należności YWn "Koszty finansowe" 582 - w analityce "Ujemne różnice kursowe"Ma "Należności od zagranicznych odbiorców" 582 - w analityce: konto imienne kontrahenta Prezentacja różnic kursowych w rachunku zysków i strat ma charakter wynikowy i jest wykazywana jako nadwyżka dodatnich różnic kursowych nad ujemnymi lub odwrotnie. Przyjmując w uproszczeniu, że należności od odbiorców X i Y są jedynymi transakcjami związanymi z powstaniem bilansowych różnic kursowych, to na dzień bilansowy: wartość ujemnych różnic kursowych, ujętych jako koszty finansowe (Wn "Koszty finansowe"), wynosi 582 zł, wartość dodatnich różnic kursowych, ujętych jako przychody finansowe (Ma "Przychody finansowe"), wynosi 1252 zł. Przy założeniu, że jednostka sporządza rachunek zysków i strat w wariancie porównawczym, w rachunku tym nadwyżka dodatnich różnic kursowych nad ujemnymi różnicami kursowymi w kwocie 670 zł (1252 zł - 582 zł) zostanie wykazana w poz. jako "Inne przychody finansowe". Tabela 3. Prezentacja w rachunku zysków i strat - wariant porównawczy (fragment) Różnice kursowe mogą być rozpoznawane również w ujęciu bilansowym. Są to różnice kursowe, które nie wpływają na wynik finansowy jednostki poprzez zaliczenie ich do przychodów lub kosztów finansowych, lecz wpływają na odpowiednie pozycje aktywów lub pasywów bilansu (patrz: punkt Różnice kursowe w księgach rachunkowych). Zgodnie z art. 28 ust. 4 i 8 w zw. z art. 30 ust. 4 uor dotyczy to: różnic kursowych zaliczonych do kosztu wytworzenia produktów lub ceny nabycia towarów - w przypadku zobowiązań zaciągniętych w celu finansowania długotrwałego okresu wytwarzania produktu lub procesu niezbędnego dla długotrwałego przygotowania towaru do sprzedaży, różnic kursowych zaliczonych do ceny nabycia lub kosztu wytworzenia środków trwałych, środków trwałych w budowie oraz wartości niematerialnych i prawnych. 2. Podstawy prawne dotyczące przeliczania operacji gospodarczych wyrażonych w walutach obcych i ustalania różnic kursowych dla celów bilansowych i podatkowych Transakcje wyrażone w walutach obcych, jak np. sprzedaż lub zakup towarów i usług, muszą być przeliczane na złote, i to dwukrotnie, a mianowicie najpierw na dzień przeprowadzenia transakcji skutkującej np. powstaniem przychodu lub poniesieniem kosztu, potem na dzień otrzymania lub dokonania zapłaty w walucie obcej. Kurs waluty, po którym dokonuje się przeliczenia, ustala się odrębnie dla każdego z tych zdarzeń, co na gruncie prawa bilansowego i ustaw o podatku dochodowym prowadzi do powstawania różnic kursowych. Zastosowanie właściwego kursu waluty na każdym etapie przeliczenia transakcji wyrażonej w walucie obcej jest warunkiem ustalenia różnic kursowych w ich prawidłowej wysokości. Z tego powodu należy znać podstawy prawne, które na gruncie prawa bilansowego, ustaw o podatku dochodowym oraz ustawy o VAT wyznaczają sposób wyceny poszczególnych transakcji. Wycena transakcji i zasady ustalania różnic kursowych według ustawy o rachunkowości Różnice kursowe ustalane dla celów bilansowych powstają wtedy, gdy wartość transakcji po przeliczeniu na złote w momencie przeprowadzenia jest inna niż wartość tej transakcji w momencie jej faktycznego rozliczenia (np. zapłaty) lub dokonania wyceny bilansowej. Zanim jednostka ustali różnice kursowe, najpierw powinna prawidłowo określić wartość transakcji wyrażonych w walucie obcej. Na bilansowe zasady wyceny transakcji wyrażonych w walutach obcych wskazuje art. 30 uor. Przepis ten określa sposób: wyceny operacji gospodarczych w trakcie roku obrotowego, wyceny składników aktywów i pasywów na dzień bilansowy, wyceny aktywów i pasywów wyrażonych w walutach, dla których NBP nie ogłasza kursu, ujęcia powstałych różnic kursowych w księgach rachunkowych. Wycena operacji gospodarczych w trakcie roku obrotowego Na podstawową zasadę wyceny transakcji wyrażonych w walutach obcych dokonywanej w trakcie roku obrotowego wskazuje art. 30 ust. 2 uor. W myśl tego przepisu wyrażone w walutach obcych operacje gospodarcze ujmuje się w księgach rachunkowych na dzień ich przeprowadzenia - o ile odrębne przepisy dotyczące środków pochodzących z budżetu ... Witam, Jak w Rachunku Zyskow i Strat zaewidencjonowac roznice kursowe według poradnika: Uwaga! W rachunku zysków i strat różnice kursowe powinny być prezentowane per saldo. Oznacza to konieczność pokazania tylko wyniku na wszystkich (podatkowych i bilansowych) różnicach kursowych: – jeżeli ostateczny wynik jest dodatni (przeważają dodatnie różnice kursowe), to ta kwota prezentowana jest w przychodach finansowych, – jeżeli natomiast wartość jest ujemna (przeważają ujemne różnice kursowe), to ta kwota jest przypisana kosztom finansowym. Bede wdzieczny za informacje. Rachunek zysków i strat w wersji porównawczej różni się od wersji kalkulacyjnej metodą wyznaczenia wyniku netto na sprzedaży. W wariancie kalkulacyjnym obserwowaliśmy jak powstaje wynik poprzez uwzględnianie kolejnych grup kosztów i przychodów, które podzielone były na miejsce ich powstawania (produkcja, sprzedaż, zarząd). W wariancie porównawczym natomiast, mamy do czynienia z podziałem kosztów ze względu na ich rodzaj. Przychody netto ze sprzedaży i zrównane z nimi W tej pozycji wyróżnia się cztery podstawowe grupy przychodów. W przeciwieństwie do wariantu kalkulacyjnego, występują tu też pozycje nie będące przychodem w bezpośrednim znaczeniu tego słowa. Wynikają one z faktu, że w wariancie porównawczym, przedstawione są koszty rodzajowe, które są kosztami danego okresu, a nie kosztami dotyczącymi sprzedaży dokonanej w danym roku. Aby pozostać w zgodzie z zasadą współmierności przychodów do kosztów trzeba więc wprowadzić do sprawozdania korekty, które „uwspółmiernią” przychody bądź koszty. Dokładniejsze omówienie tego problemu znajduje się przy konkretnych pozycjach sprawozdania. Przychody netto ze sprzedaży produktów Przychody netto ze sprzedaży produktów są najbardziej bezpośrednią pozycją w tej części sprawozdania. Są to po prostu przychody ze sprzedaży wytworzonych przez spółkę produktów, czyli z jej podstawowej działalności. Zalicza się tu wszystkie przychody ze sprzedaży do wszystkich kontrahentów w danym okresie. Zmiana stanu produktów Zmiana stanu produktów jest pozycją rozliczeniową i wynika z zasady rachunkowości mówiącej o współmierności kosztów do przychodów. Tu wyjaśnimy jej pochodzenie jedynie w skrócie, a metodami jej wyliczania zajmiemy się w dalszych częściach naszego kursu. Aby zobrazować skąd pochodzi zmiana stanu produktów, należy najpierw zauważyć, że wykazane poniżej przychodów koszty rodzajowe obejmują wszystkie koszty poniesione przez przedsiębiorstwo w danym okresie. Koszty te zostały poniesione, aby wytworzyć produkcję, która następnie została lub zostanie sprzedana. Z reguły jednak nie cała produkcja wyprodukowana w danym roku jest w tym samym roku sprzedana. Zdarza się tak, że przedsiębiorstwo sprzeda mniej niż w danym roku wyprodukuje (zwiększy w ten sposób zapasy), lub też więcej, ponieważ sprzeda zapasy zgromadzone w roku poprzednim. W każdej z tych sytuacji, należy dokonać korekty przychodów ze sprzedaży, aby pozostać w zgodzie z zasadą współmierności kosztów do przychodów. Inaczej bowiem, na przykład gdyby przedsiębiorstwo sprzedało mniej niż wyprodukowało, jego wynik finansowy byłby niewspółmiernie niski do rzeczywistej sytuacji, gdyż zaliczone do niego byłyby też koszty produkcji, która zostanie sprzedana dopiero w przyszłych okresach i dopiero wtedy wygeneruje przychód. W skrócie, zmianę stanu produktów wylicza się jako różnicę pomiędzy całkowitym kosztem poniesionym w danym okresie, a kosztem wytworzenia produktów, które zostały w danym okresie sprzedane. Jeżeli więc spółka sprzeda mniej niż wyprodukuje (poniesie koszty większe niż tylko te, które dotyczą produktów sprzedanych), zmiana stanu produktów będzie dodatnia i w pewnym sensie zniweluje wpływ na ostateczny wynik finansowy faktu, iż w kosztach wg. rodzaju ujęte są wszystkie koszty za dany rok. Odwrotna sytuacja będzie miała miejsce, gdy spółka sprzeda więcej produkcji niż wyprodukuje w danym roku (sprzeda zapasy z poprzedniego roku). W tej sytuacji, zauważamy, że koszty na wyprodukowanie danych dóbr zostały poniesione w poprzednim okresie i nie wystąpią one w kosztach rodzajowych obecnego okresu. Zmiana stanu produktów będzie w tym wypadku ujemna (koszty poniesione będą niższe od kosztów dotyczących wyrobów sprzedanych). Ujemna wartość zmiany stanu produktów zapobiegnie nienaturalnemu podniesieniu zysku w danym roku, które inaczej miałoby miejsce (rejestrowalibyśmy przychody w tym roku, podczas gdy koszty dotyczące sprzedaży nie byłyby ujmowane, gdyż zostały już zarejestrowane w roku poprzednim). Koszt wytworzenia produktów na własne potrzeby jednostki Koszt wytworzenia produktów na własne potrzeby wynika z występujących w przedsiębiorstwie tak zwanych obrotów wewnętrznych. Koszty związane z obrotami wewnętrznymi nie powodują żadnych rynkowych przychodów w stricte tego słowa znaczeniu. W pewnym sensie generują jednak „przychód” dla firmy, ponieważ w innym przypadku musiałaby ona zakupić dane produkty na rynku. Jej „przychodem” jest więc posiadanie wytworzonych produktów, które może wykorzystać w swojej działalności. Kosztem jest natomiast koszt ich wytworzenia. Koszty te ujęte są już w kosztach działalności operacyjnej, jedyną korektą jest więc dodatkowe ujęcie „przychodów” związanych z poniesionymi kosztami, czyli wartości produkcji wytworzonej na własne potrzeby. Obroty wewnętrzne obejmują w przedsiębiorstwie takie zdarzenia jak: przekazanie wyrobów gotowych własnej produkcji do własnych sklepów, dokonanie świadczeń na rzecz własnych inwestycji, odpisywanie na pozostałe koszty operacyjne rozliczeń międzyokresowych, występowanie niedoborów wyprodukowanych wyrobów, ponoszenie kosztów likwidacji środków trwałych, ponoszenie kosztów usuwania szkód losowych. Przychody netto ze sprzedaży towarów i materiałów Przychody netto ze sprzedaży towarów i materiałów są znów wartością bezpośrednio pokazującą ile przychodów wygenerowało przedsiębiorstwo ze sprzedaży towarów oraz materiałów, czyli dóbr, których nie wyprodukowało, ale które zakupiło a następnie odsprzedało.

dodatnie różnice kursowe w rachunku zysków i strat