W literaturze przedmiotu (3) pobyt chorego w szpitalu dzieli się na trzy okresy. Pierwszy okres zwany przejściowym to adaptowanie się do środowiska. Zaadaptowanie się do środowiska to drugi okres pobytu chorego w szpitalu. Trzeci okres rozpoczyna się przygotowaniem chorego do adaptacji w środowisku domowym lub innym. Pacjent ma prawo dostępu do dokumentacji medycznej oraz do informacji o stanie zdrowia. Oznacza to także, że może upoważnić do tego wskazaną przez siebie osobę lub osoby. Taka osoba nie musi być członkiem rodziny, musi natomiast być pełnoletnia. Pacjent może upoważnić daną osobę do dostępu do dokumentacji medycznej i tą samą lub inną osobę do […] udać się do Urzędu Stanu Cywilnego po akty zgonu, udać się do szpitalnego prosektorium (z kartą zgonu i ubraniem dla zmarłego), zawiadomić zakład pogrzebowy i omówić kwestie związane z pochówkiem. Może się również zdarzyć, że zgon bliskiej osoby następuje na skutek przestępstwa lub samobójstwa. W takich okolicznościach Na SOR-ach, korytarzach, w pomieszczeniach ogólnodostępnych, szpitale mają zamontowane kamery. Także na intensywnej terapii, na którą wchodzi już tylko personel medyczny. Co nie zawsze można zainstalować na salach, na których przebywają pacjenci, gdyż uderza to w ich prawo do intymności i godności. Czas odwiedzin nie powinien być dłuższy niż 15 min. W przypadku sali wieloosobowej, jednoczasowo może przebywać na niej jeden odwiedzający. Ze względu na trwający stan epidemii, dyrektor szpitala może ograniczyć lub wstrzymać odwiedziny w sytuacji zagrożenia epidemiologicznego, powiadamiając ogłoszeniem wywieszonym przy wejściu Unikaj więc podobnego zachowania, gdy odwiedzasz chorego w szpitalu. Twoje wypowiedzi powinny być radosne i dodawać otuchy, ale panuj nad ich ilością i tempem. Nie musisz czuć się podekscytowany, jak gdyby nawet na sekundę nie wolno ci było zamilknąć. Chwila ciszy też przynosi ulgę i pokrzepia. Powyższa monografia została rozesłano do 748 szpitali w kraju. Dodatkowo do jej egzemplarza dołączano komputerowy program "Dietetyk", pozwalający na prowadzenie szybkich przeliczeń przy układaniu szpitalnych jadłospisów. Kiedy po latach IŻŻ rozesłał ankiety z pytaniem o przydatność i wykorzystanie zaleceń zawartych w monografii. Zachęcamy do zapoznania się z regulaminem i oczywiście przestrzegania go podczas wizyt w szpitalu. Regulamin odwiedzin chorych w ostrołęckim szpitalu: 1. Odwiedziny pacjentów odbywają się codziennie: - Sobota, niedziela i święta w godzinach od godz. 9.00 do godz. 19.00. - Pozostałe dni w godzinach od godz. 11.00 do godz. 19.00. Zakażenie szpitalne to infekcja, do której doszło w szpitalu, albo ujawniła się podczas hospitalizacji (minimum 48 godzin po przyjęciu) lub po wypisaniu pacjenta, a jej przyczyną jest udokumentowany epidemiologicznie czynnik chorobotwórczy pochodzący od innego chorego lub pracowników szpitala albo przez endogenny czynnik Wtedy konieczne jest skierowanie wniosku z odpowiednim uzasadnieniem oraz opinią lekarza psychiatry do sądu opiekuńczego, który jest właściwy do miejsca zamieszkania chorego. W sytuacjach nagłych osoba borykająca się z problemami psychicznymi może zostać umieszczona w placówce bez orzeczenia sądu, w takim wypadku kierownik danego nOYN. Antek Królikowski kilka miesięcy temu wyznał, że od sześciu lat zmaga się ze stwardnieniem rozsianym. Aktor opublikował na Tik Toku oraz na Instagramie relację ze swojej ostatniej wizyty w szpitalu. Chętnie żartował z pielęgniarkami. Antek Królikowski nie ma ostatnio zbyt dobrej passy. Media analizują jego związek z Joanną Opozdą oraz opłacanie alimentów na syna, Vincenta. „Przerzuca” się też screenami i dowodami z byłą partnerką. Publiczna wojna zaczęła się od informacji o odwołanym chrzcie dziecka. Mimo wszystko Antek Królikowski nie zapomina o swoim także: Królikowski atakuje Opozdę ws. chrztu Vincenta. Jest też o alimentach i wygryzieniu z serialuAntek Królikowski zmaga się ze stwardnieniem rozsianym- Zaczęło się wszystko od tego, że w 2016 roku zostałem poproszony o udział w programie rozrywkowym. Pamiętam, na scenie nagle poczułem, że gdzieś z trzewi wychodzi coś do gardła aż do samego mózgu. Paraliż na całej lewej stronie twarzy. 6 grudnia na Mikołaja dostałem taki prezent w postaci diagnozy SM, czyli stwardnienie rozsiane. Nieuleczalna choroba centralnego układu nerwowego. No i żyję z tym. Ze świadomością tej diagnozy żyję od 2016. Staram się żyć aktywnie. Każdy zawsze traktował mnie naprawdę super fair. Nikt nie traktuje mnie jak chorego. Bo akurat to wszystko naprawdę jest w głowie, jeśli chodzi o SM. W głowie mam te ogniska zapalne, które są wygaszone przez leczenie, które stosuję co miesiąc w szpitalu – mówił Antek Królikowski w programie „Przez Atlantyk”.Aktor przyznał wówczas, że przez chorobę bywa mylnie postrzegany. Tłumaczył, że jego zachowanie czasem podejrzewają, jakby był pod wpływem używek. Teraz znów udał się do szpitala i pokazał relację w 8 piętro. Szpital Banacha. Mam szczęście w nieszczęściu i od 6 lat to właśnie tutaj leczę się na SM - napisał Antek Królikowski. Aktor pokazał również urywek nagrania z gabinetu, kiedy wykonywano mu badania. Oprócz tego opublikował link do zbiórki na terapię genową dla chłopca, który również zmaga się ze stwardnieniem rozsianym. Chętnie żartował z U was mam najlepiej. Proszę mi powiedzieć, kto jest waszym ulubionym pacjentem? - dopytywał Antek No Antoś, Antoś – rzekła pielęgniarka. Internauci odebrali krótkie nagranie jako próbę ocieplenia wizerunku. Inni dzielili się swoimi doświadczeniami, niektórzy życzyli zdrowia i siły w walce o zdrowie oraz Ocieplamy wizeruneczek? Kto się na to nabiera? - zapytała Antek, ludzie odbierają to jako ocieplenie wizerunku - tak to wygląda... Lepiej chciałabym zobaczyć małego u Ciebie na rękach oraz w końcu u babci - Dalej próbujesz wzbudzić litość? - na ten komentarz Antek Królikowski odpisał krótko: „Nie”. Za niecały miesiąc zacznie obowiązywać elektroniczna dokumentacja medyczna, czyli EDM. Wszystkie dane o naszym leczeniu w formie cyfrowej trafią do platformy e-Zdrowie (zwanej tez P1). Dzięki temu lekarz rodzinny, pielęgniarka czy położna podstawowej opieki zdrowotnej zyska automatycznie dostęp do informacji o swoich pacjentach. I tu pojawia się pierwszy problem. Będą oni wiedzieli także o wizytach u psychiatry czy seksuologa, którymi pacjent może nie chcieć się chwalić, ale nie będzie mógł wycofać zgody jedynie na udostępnienie informacji od konkretnego lekarza. Można całkowicie cofnąć zgodę lub czasowo. Po drugie, by lekarze specjaliści zyskali dostęp do danych o pacjencie, ten musi na to wyrazić zgodę przez Internetowe Konto Pacjenta. W efekcie idea EDM może się rozbić z jednej strony przez dbających o swoją prywatność, z drugiej - przez wykluczonych cyfrowo. Dostęp do dokumentacji medycznej za zgodą pacjenta, z wyjątkami Zgodnie z art. 26 ustawy o prawach pacjenta podmiot udzielający świadczeń zdrowotnych udostępnia dokumentację medyczną pacjentowi lub jego przedstawicielowi ustawowemu, bądź osobie upoważnionej przez pacjenta. Co do zasady, pacjent musi więc wyrazić zgodę na udostępnianie swojej EDM. Tyle, że zgodnie art. 35 ustawy o systemie informacji w ochronie zdrowia 1 lipca automatyczny dostęp do EDM zyskają: bez ograniczenia czasowego pracownik medyczny, który wytworzył elektroniczną dokumentację medyczną; lekarz, pielęgniarka lub położna udzielających pacjentowi świadczeń podstawowej opieki zdrowotnej; pracownika medyczny w ramach kontynuacji leczenia; każdy pracownik medyczny w sytuacji zagrożenia życia pacjenta. W praktyce składając deklarację wyboru lekarza, pielęgniarki, położnej podstawowej opieki zdrowotnej, pacjent zgadza się na udostępniania mu całej swojej dokumentacji medycznej, także z wizyt u psychiatry czy seksuologa. Jeśli chce przestać udostępniać dokumentację, musi wejść na swoje konto IKP, wybrać opcję uprawnienia i cofnąć zgodę. Problem w tym, że można albo całkowicie cofnąć zgodę, albo czasowo. Nie ma możliwości cofnięcia zgody dla dokumentacji wydanej przez konkretnego lekarza czy placówkę. Lekarzowi POZ można udostępnić wszystko lub nic – Jako pacjent mogę udzielić dostępu do całej dokumentacji medycznej lub do zdarzeń medycznych bezterminowo lub w określonym czasie – mówi Grzegorz Marek, pacjent, który aktywnie korzysta z konta KIP. - Nie mam możliwości wskazania np., że dokumentacja z wizyt u określonego specjalisty, np. psychiatry, seksuologa, itp. nie może zostać udostępniona. W efekcie - o tym, gdzie się leczę może dowiedzieć się pani w rejestracji – mówi. Na portalu IKP można bowiem też przyznać dostęp całej przychodni, nie tylko konkretnemu pracownikowi medycznemu. Inaczej na to patrzą lekarze. - Gdyby pacjenci musieli wyrażać zgodę, to system by nie zadziałał – ocenia Tomasz Zieliński, wiceprezes Porozumienia Zielonogórskiego, wiceprezes Polskiej Izby Informatyki Medycznej. I zapewnia, że nie każdy pracownik przychodni ma dostęp do danych. – Administrator systemu nadaje odpowiednie uprawnienia. Powinien to robić w zakresie niezbędnym do wykonywania obowiązków służbowych. Uprawnienia powinny być nadawane w możliwie minimalnym zakresie – podkreśla Zieliński. I choć systemowych rozwiązań brakuje, to warto pamiętać, że to właśnie kodeksy postępowania z danymi osobowymi w ochronie zdrowia zgodnie z RODO będą oficjalnie zatwierdzone jako pierwsze. A przestrzeganie RODO gwarantuje bezpieczeństwo danych. Szpital ukarany za zbyt szeroki dostęp do danych pacjentów I tak na sprawę patrzy Patryk Kuchta, menadżer do spraw ochrony danych w Medicover. - Dokumentacja dotycząca zwłaszcza zdrowia psychicznego, jest szczególnie wrażliwa. Dlatego z jednej strony, lekarz POZ, pielęgniarka czy położna, to nie są osoby, które powinna mieć do niej tak prosty dostęp. Z drugiej - bardzo często wiedza o takim leczeniu jest potrzebna przy stawianiu diagnozy. Dlatego istotne jest wdrożenie skutecznych mechanizmów kontrolnych. Jeśli nie ma ich na poziomie krajowym, to na poziomie placówki. Tu musi przyświecać płynąca z RODO zasada minimalizacji danych. Nie sądzę, by dostęp do szczegółów dokumentacji medycznej powinien mieć za każdym razem personel wspomagający zarządzanie usługami medycznymi. Dlatego bardzo ważne jest wprowadzenie przemyślanych procedur - podkreśla Patryk Kuchta. Jest to o tyle ważne, że szpital w Hadze otrzymał karę 460 tys. euro kary (ok. 1 972 710 zł) nałożoną przez holenderski organ nadzorczy (Organ ds. Danych Osobowych, hol. Autoriteit Persoonsgegevens) za niewłaściwe zabezpieczenie danych medycznych. A to za sprawą holenderskiej celebrytki Samanthade Jong, która w 2018 roku trafiła do szpitala w Hadze po przedawkowaniu narkotyków. W lipcu tego samego roku podjęła na terenie placówki próbę samobójczą. Po tym zdarzeniu wielu pracowników szpitala, kierując się ciekawością (nie byli oni w żaden sposób zaangażowani w leczenie), zapoznało się z dokumentacją medyczną holenderskiej celebrytki. Według ustaleń holenderskiego organu nadzorczego z dokumentami pacjentki zapoznało się aż 85 osób. W toku prowadzonego postępowania wyszło na jaw, że dane innych pacjentów (szpital przyjmuje ich rocznie ok. również są w łatwy sposób dostępne dla osób nieuprawnionych. W Polsce po 1 lipca do takich danych zyska dostęp automatycznie lekarz, pielęgniarka i położna POZ. Procedury dostępu to podstawa - Bardzo ważne jest zadbanie o procedurę określającą poziomy dostępu do dokumentacji medycznej i procedurę wprowadzania w niej zmian - podkreśla Agnieszka Sieńko, radca prawny i wykładowca Uniwersytetu Medycznego im. Piastów Śląskich we Wrocławiu. - Procedura powinna określać, do jakiego zakresu informacji ma dostęp poszczególny pracownik. Przykładowo, pracownik działu rozliczeń potrzebuje mieć dostęp pozwalający mu przypisać do konkretnego numeru PESEL realizację określonej procedury medycznej. Nie musi natomiast widzieć informacji o bieżącym stanie zdrowia, zaleceniach. A już na pewno nie musi do pracy na swoim stanowisku mieć dostępu do adresu zamieszkania - wyjaśnia mec. Sieńko. Jeśli pacjenci nie będą mieli pewności, że ich dokumentacja medyczna nie trafi w niepowołane ręce, mogą zacząć cofać zgody. Tomasz Zieliński podkreśla, że dane medyczne są bezpieczne, a dzięki temu, że historia pacjenta będzie dostępna dla lekarza POZ, to będzie mógł otrzymać on świadczenia wyższej jakości, będzie szybciej oraz sprawniej leczony. - Pacjent może nie wiązać różnych faktów ze sobą, a lekarz powiąże, zwłaszcza, że w niedalekiej przyszłości może być wsparty przez mechanizmy sztucznej inteligencji - podkreśla Tomasz Zieliński. Dane dla lekarza specjalisty i szpitala za zgodą pacjenta Jest jeszcze inny problem na który zwracają uwagę lekarze. W innych przypadkach niż te wyżej wymienione, np. planowej wizyty w szpitalu, u specjalisty, to pacjent musi poprzez swoje IKP wyrazić zgodę na udostępnienie EDM. - Gdy wypiszę pacjentowi e-skierowanie, np. do kardiologa, diabetologa, ten z automatu powinien dostać dostęp do jego dokumentacji - mówi Tomasz Zieliński. - Inaczej cyfryzacja kończy się na POZ, szkoda że nie wykorzystano jej potencjału - dodaje. Co prawda Anna Goławska, wiceminister zdrowia odpowiedzialna za cyfryzację zapewnia, że będzie to możliwe także przez sms, co ma wspomóc lekarzy. - Wychodząc naprzeciw oczekiwaniom usługodawców przygotowano rozwiązanie, które umożliwia wykorzystanie autoryzacji SMS w zakresie nadawania uprawnień dostępu do danych medycznych pacjenta dla pracowników medycznych - deklaruje wiceminister. To oznacza, że lekarz będzie mógł złożyć wniosek o dostęp, a pacjent go potwierdzi za pomocą jednorazowego kodu autoryzacji. Pytanie, czy 60, 70-, 80- letni pacjent korzysta z IKP i odpowie na sms wysłany przez lekarza. Dlatego lekarze boją się, że EDM nie zadziała tak jak powinien. - System autoryzacji zgód na dostęp do dokumentacji, może wyważyć całą reformę – uważa Andrzej Cisło, wiceprezes Naczelnej Rady Lekarskiej. – Większość społeczeństwa nie ma kompetencji cyfrowych, nie korzysta z e-administracji. A nawet jak mają, to system daje im ograniczone możliwości wyboru. Mogą zastrzec jedynie, że nie udostępniają całej dokumentacji lub zdarzeń medycznych bezterminowo lub w określonym okresie. Tymczasem ja jestem stomatologiem, i o ile dostęp do wyników badań laboratoryjnych chciałbym mieć, to już do informacji od ginekologa nie – mówi Andrzej Cisło. Dlatego w opinii NRL dyskusyjna będzie wykonalność zaprojektowanego systemu upoważnienia udzielonego przez pacjenta do wglądu w dokumentację medyczną. - Oparcie systemu udzielania takiej zgody jedynie o zgodę dokonywaną za pomocą IKP wymaga powszechnego dość wysokiego poziomu kompetencji cyfrowych. Nie sposób tego zakładać, a jest to fundament całej rozbudowanej i kosztownej dla środowiska medycznego operacji. Oparcie systemu udzielania zgody o czynność dokonywaną przez pacjenta na jego IKP, przed planowaną wizytą, z wymogiem dostępu do komputera lub innego urządzenia zapewniającego dostęp do IKP, z procedurą zalogowania się do IKP z użyciem którejś z dostępnych metod uwierzytelniania już samo w sobie uzależnia wymianę EDM od poziomu kompetencji cyfrowych. Poszerzanie kompetencji cyfrowych społeczeństwa jest procesem długotrwałym. W tym czasie część placówek medycznych, niewymienione w art. 35 będą miały bardzo ograniczony dostęp choćby do indeksów raportów zdarzeń medycznych, nie mówiąc już o całej szczegółowej dokumentacji. W bardzo poważnym stopniu wydłuża to termin pojawienia się spodziewanych zysków z całej reformy i dowodzi braku konieczności jednoczasowego wdrożenia obowiązków wymiany EDM i raportowania zdarzeń medycznych we wszystkich placówkach opieki zdrowotnej - pisze w swoim stanowisku NRL. Czym jest zdarzenie medyczne i elektroniczna dokumentacja medyczna 1 lipca 2021 podmioty medyczne, zarówno publiczne jak i prywatne, będą musiały przekazywać dane dotyczące zdarzeń medycznych do systemu e-zdrowie (P1) maksymalnie w ciągu 2 dni od jego zakończenia (w przypadku zdarzeń jednorazowych) lub rozpoczęcia (w przypadku zdarzeń długoterminowych). Zdarzenie medyczne to kontakt personelu medycznego z pacjentem, podczas którego następuje diagnozowanie, leczenie lub zastosowanie leku. By odnotować zdarzenie, musi powstać dokumentacja medyczna. Nie jest więc zdarzeniem medycznym nieformalny kontakt pacjenta z lekarzem czy ratownikiem. Do zdarzeń medycznych zaliczymy wizytę w placówce podstawowej opieki zdrowotnej (POZ), teleporadę lub e-wizytę, pobyt pacjenta w oddziale szpitalnym, wizytę patronażową, cykl leczenia, badanie, akcję ratowniczą, wyjazd ratowniczy, transport sanitarny, hemiodializę, bilans zdrowia, szczepienie, badanie przesiewowe czy świadczenie profilaktyczne. Zdarzenia medyczne są opisywane w systemie informatycznym placówki. Na podstawie takiego zdarzenia medycznego jest tworzona elektroniczna dokumentacja medyczna (EDM), która od 1 lipca br. będzie mogła być wymieniania pomiędzy placówkami czy lekarzami. W informatycznym systemie e-zdrowie (platforma P1) możliwe będzie szybkie uzyskiwanie danych na temat historii choroby i leczenia pacjenta. Mechanizm ten ma zapewnić łatwy dostęp do danych o pacjencie. Pacjent będzie widział wszystkie swoje zdarzenia medyczne i dokumentację na swoim Internetowym Koncie Pacjenta. Jego lekarz rodzinny zaś będzie mógł wysłać zapytanie do systemu e-zdrowie (P1). Ten udostępni mu informacje na temat miejsc (placówek) przechowywania jego dokumentacji. Aby lekarz mógł je odczytać, musi uzyskać dostęp. Dopiero po pozytywnej weryfikacji ze strony systemu e-zdrowie (P1), podmiot przechowujący dane będzie mógł wydać lekarzowi elektroniczną dokumentację medyczną. Takie zdarzenie będzie automatycznie zapisywane w ramach informacji w systemie e-zdrowie (P1). Jeśli na podstawie udostępnionych danych, lekarz będzie podejmował decyzje w sprawie leczenia pacjenta lub wystawiał inne dokumenty medyczne, ma obowiązek zapisać je w historii choroby pacjenta. Zgodnie zaś z art. 56 ustawy o systemie informacji w ochronie zdrowia i rozporządzeniem w sprawie rodzajów elektronicznej dokumentacji medycznej e-dostęp będzie obowiązkowy do: informacji o rozpoznaniu choroby, problemu zdrowotnego lub urazu, wynikach przeprowadzonych badań, przyczynie odmowy przyjęcia do szpitala, udzielonych świadczeniach zdrowotnych oraz ewentualnych zaleceniach - w przypadku odmowy przyjęcia pacjenta do szpitala; informacji dla lekarza kierującego świadczeniobiorcę do poradni specjalistycznej lub leczenia szpitalnego o rozpoznaniu, sposobie leczenia, rokowaniu, ordynowanych lekach, środkach spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego i wyrobach medycznych; karty informacyjnej z leczenia szpitalnego; karty badania diagnostycznego ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Linki w tekście artykułu mogą odsyłać bezpośrednio do odpowiednich dokumentów w programie LEX. Aby móc przeglądać te dokumenty, konieczne jest zalogowanie się do programu. Dostęp do treści dokumentów w programie LEX jest zależny od posiadanych licencji. Spis treści Skierowanie do szpitala Skierowanie do szpitala - co dalej? Skierowanie do szpitala - gdzie się zgłosić? Przyjęcie do szpitala Odmowa przyjęcia do szpitala ze skierowaniemSkierowanie do szpitala Skierowanie do szpitala może wystawić każdy lekarz mający prawo do wykonywania zawodu. Aby uzyskać skierowanie do szpitala, nie musimy szukać lekarza ubezpieczenia zdrowotnego. Pamiętajmy jednak, że to lekarz decyduje o wystawieniu skierowania do szpitala i wyłącznie od jego oceny naszego stanu zdrowia powinno zależeć, czy skierowanie otrzymamy, czy nie. Przynajmniej w teorii lekarz nie powinien wystawić skierowania do szpitala (ani żadnego innego) „na życzenie”. Wskazaniem do uzyskania skierowania do szpitala jest stan zdrowia wymagający stałej opieki lekarskiej w warunkach stacjonarnych, lub też wykonanie zabiegu albo operacji, wymagających hospitalizacji. Pacjent, który uzyska skierowanie do szpitala, może liczyć na darmowe leczenie, którego koszty pokryje NFZ. Skierowanie do szpitala - co dalej? Mam skierowanie do szpitala – co dalej? To pytanie zadaje sobie wiele osób wychodząc z gabinetu z dokumentem uprawniającym do leczenia szpitalnego. Pozostawmy na boku dywagacje i lęki związane z samym stanem zdrowia. Na inną okazję zostawmy też kwestię przygotowań medycznych, żywieniowych, mentalnych itd., które większość z nas czyni przed oddaniem się pod opiekę lekarzy w szpitalu. Skupmy się natomiast w tym miejscu na formalnościach, których należy dopełnić, zanim poddamy się hospitalizacji. Po pierwsze, musimy wiedzieć, jak długo ważne jest skierowanie do szpitala. Okazuje się, że nie precyzują tego żadne przepisy. NFZ oględnie wyjaśnia, że dopóki istnieją przesłanki do leczenia pacjenta w warunkach szpitalnych, dopóty skierowanie jest ważne. W związku z tym, że jest to wyjaśnienie nieprecyzyjne i rozmaicie interpretowane, radzimy żeby z załatwieniem sprawy nie zwlekać. Skierowanie do szpitala - gdzie się zgłosić? Ze skierowaniem w ręku udajemy się zatem do szpitala. Nasz pierwszy kontakt zazwyczaj nie będzie tożsamy z rozpoczęciem hospitalizacji. W czasie tej wizyty, po rozmowie z lekarzem z danego konkretnego oddziału, zostajemy zakwalifikowani (lub nie) na pobyt planowany, chyba że szpital jest w stanie przyjąć nas od ręki. Jeśli nie – dokonywana jest w systemie elektronicznym rejestracja, oznaczająca wpisanie na listę osób oczekujących na przyjęcie do szpitala. Co bardzo ważne - w ciągu 14 dni od momentu wpisania nas na listę, musimy dostarczyć do szpitala oryginał skierowania. W praktyce – większość z nas ma ów dokument ze sobą, zatem sprawa zostaje załatwiona „od ręki”. Musimy mieć świadomość, że jeśli z jakiś przyczyn nie dopełnimy tego obowiązku, szpital wykreśli nas z listy oczekujących. Tak samo miejsce na liście stracimy, jeśli nie stawimy się wyznaczonego dnia w izbie przyjęć (chyba że uda nam się udowodnić, iż stało się tak wskutek nadzwyczajnego zdarzenia losowego). Po rejestracji pozostaje czekać na miejsce. Czas oczekiwania na przyjęcie do szpitala różni się w zależności od miasta, szpitala, danego oddziału. Przydatnych informacji w tej materii dostarcza prowadzony przez NFZ „ogólnopolski informator o czasie oczekiwania na świadczenia medyczne”. Za jego pomocą w szybki sposób dowiemy się (warto to zrobić przed wyborem placówki), ile należy czekać na łóżko w konkretnym miejscu. Przyjęcie do szpitala Doczekaliśmy się i w końcu przychodzi moment, którego nie lubi nikt, który jednak bywa niezbędnym etapem do przejścia, jeśli mamy skutecznie zawalczyć o nasze zdrowie i życie. W zależności od szpitala, meldujemy się w izbie przyjęć, lub innym wskazanym miejscu. Przyjęcie do szpitala często odbywa się rano – pacjenci są proszeni, by stawić się na czczo. Jeśli chodzi o związane z przyjęciem do szpitala formalności, chory musi mieć ze sobą skierowanie, posiadaną dokumentację medyczną dotyczącą przedmiotowego schorzenia, a także dowód osobisty. Z praktycznych informacji – pacjent we własnym zakresie musi posiadać zapas leków, które przyjmuje na co dzień (jeśli nie są one związane z przedmiotem leczenia szpitalnego), a także przybory toaletowe, piżamę, bieliznę na zmianę i klapki. Ubranie i cenne przedmioty mogą zostać w depozycie, choć dla bezpieczeństwa lepiej powierzyć je bliskiej osobie. Odmowa przyjęcia do szpitala ze skierowaniem Pamiętajmy, że uzyskanie skierowania do szpitala nie oznacza, że hospitalizacji zostaniemy poddani z automatu. Po rozmowie kwalifikującej może się okazać, że lekarze z danego szpitala nie widzą konieczności wzięcia nas pod swoją opiekę. Mają do tego prawo – ale jak uczulał swego czasu między innymi Rzecznik Praw Pacjenta – nie dajmy się łatwo wyrzucić. W takiej sytuacji o decyzję, w której będzie zawarta odmowa przyjęcia do szpitala ze skierowaniem, poprośmy na piśmie. Dokument może posłużyć w sytuacji kierowania ewentualnych roszczeń wobec szpitala, jeśli odmowa byłaby decyzją błędną, a nasz stan zdrowia z tego powodu się pogorszył. Odmowa przyjęcia do szpitala ze skierowaniem ze względów medycznych to tylko jeden z powodów, dla których możemy być odprawieni z kwitkiem. Reszta dotyczy kwestii proceduralnych, leżących zarówno po stronie chorego, jak i szpitala. O części z nich wspomnieliśmy już wyżej. Z listy oczekujących na hospitalizację wypadamy, jeśli nie stawimy się określonego dnia w izbie przyjęć, albo też nie doniesiemy oryginału skierowania w ciągu 14 dni od rejestracji. Ale może też zdarzyć się, że z pomocy nie skorzystamy, ponieważ szpital nie ma podpisanej umowy z NFZ na dane świadczenie. Placówka powinna nam wówczas wskazać, gdzie można uzyskać niezbędną również: Ważność recepty – Ile ważna jest recepta? Ile ważne jest skierowanie do szpitala? Ile jest ważne skierowanie na badanie krwi? Ile jest ważne skierowanie do specjalisty? Oceń artykuł (liczba ocen 13) Dziękujemy za przeczytanie naszego artykułu do końca. Jeśli chcesz być na bieżąco z informacjami na temat zdrowia i zdrowego stylu życia, zapraszamy na nasz portal ponownie! Choroby nowotworowe coraz częściej dotykają naszych bliskich oraz osoby z naszego otoczenia. Mimo to, wciąż rozmawia się o nich mało – najczęściej szeptem lub ze wstydem. Tematyka raka wprowadza rozmówcę w zakłopotanie, stanowi tabu, jest czymś, co łatwiej przemilczeć. Warto to zmienić! Czy ktoś z Twoich bliskich choruje na nowotwór? Chciałbyś wiedzieć, jak mądrze towarzyszyć mu w chorobie i jak spróbować pomóc? Oto kilka praktycznych wskazówek jak rozmawiać z chorym na raka. bądź. Diagnoza choroby nowotworowej to bardzo trudny czas dla bliskiej Ci osoby. Ważne zatem, by nie zostawiać jej z tym samej. Bądź przy niej, choćby tylko milcząc. pytaj. Zastanawiasz się, jak możesz pomóc osobie chorej? Zapytaj ją o to. Ona przecież najlepiej wie, czego potrzebuje. Jak zapytać? Najlepiej wprost: „Jak mogę Ci pomóc?“, „Co mogę dla Ciebie zrobić?“. oferuj pomoc. Być może osoba chora nie chce nikogo obciążać sobą, mimo że potrzebuje pomocy. Jeśli masz ochotę być z nią, nie czekaj, aż sama Cię o to poprosi (proszenie dla osób chorujących często jest trudne). Przejmij inicjatywę, dzwoń, oferuj swoją pomoc, gotowość i wsparcie na różnych płaszczyznach. bądź szczery/a. Nie udawaj, że Ci łatwo, jeśli tak nie jest. Nie mów choremu, że „wiesz co czuje“ i że „będzie dobrze“, bo nie wiesz, jak będzie. Zawsze mów prawdę i słuchaj z uwagą. Spokojna i empatyczna rozmowa działa uspokajająco. Istotne jest pozwolenie chorującemu na wyrzucenie z siebie tego, co czuje i myśli. mów, co czujesz. Nie udawaj, że z łatwością przychodzi Ci rozmawianie na dany temat, jeśli tak nie jest. Mów o swoich lękach, obawach, odczuciach. Może się okaże, że osoba chora oczekuje właśnie takiej szczerości, a nie kolejnego „bohatera“ u swojego boku. pozwól sobie i choremu na wyrażanie emocji. To ważne dla osób chorujących, by móc wyrzucić z siebie męczące i złe emocje. Już sama sytuacja choroby potrafi być bardzo trudna, nie obciążajmy się dodatkowo kumulowaniem negatywnych emocji. daj sobie czas na odnalezienie się w nowej sytuacji i przyzwolenie na to, że nie wiesz, co dokładnie robić. Najważniejsza w tej sytuacji jest Twoja gotowość. Spróbuj otworzyć się na swojego przyjaciela, bardzo możliwe, że sam będzie chciał Cię poprowadzić przez najlepszą drogę towarzyszenia mu. Czego nie należy robić podczas rozmowy z osobą chorą na raka? nie wyręczaj chorego, nie zabieraj mu jego autonomii. Mimo, że choroba może ograniczać sprawność, pozwól Twojemu bliskiemu na niezależność. Chory oczekuje normalności. W jego życiu i tak wystarczająco dużo już się zmieniło. nie dawaj rad i nie pouczaj. Nie wiesz, co jest dobre dla Twojego przyjaciela i nie jesteś na jego miejscu. – nie mów, że „wszystko będzie dobrze“. To oczywiście naturalne, że chcesz, aby tak było. Nie możesz jednak mieć pewności, że tak będzie, a nie należy kłamać. nie lekceważ choroby. Chorzy nie lubią komentarzy „nie wyglądasz na chorego“, mogą to odebrać, jako kwestionowanie ich choroby. nigdy nie lituj się nad chorym. Większość pacjentów jest na to bardzo wyczulona. nie udawaj, że wszystko jest w porządku. Bo nie jest. Mów o swoich uczuciach i o tym, co jest dla Ciebie ciężkie. Nie traktuj złości chorego osobiście. Ma prawo do wykrzyczenia swojego bólu i smutku. Pozwól mu na to. Choroba jest bardzo trudnym momentem, często zatem towarzyszy jej agresja, bezsilność i złe emocje. Pamiętaj, że najważniejsza w byciu z osobą chorą na raka jest szczerość. Jej brak bardzo łatwo wyczuć. Udając, grając i nie mówiąc prawdy oraz tego, co faktycznie czujesz – tworzysz barierę między Tobą a chorym. To powoduje narastanie poczucia osamotnienia, frustracji, zagrożenia i smutku. Przeczytaj także: JAK PRZEKAZAĆ CHOREMU ZŁĄ DIAGNOZĘ OBJAWY RAKA PSYCHOONKOLOGIA – EMOCJE W CHOROBIE NOWOTWOROWEJ Jak rozmawiać z chorym na raka? opracowanie Olga Kłoda-Krajewska – psycholog dla portalu onkologicznego Zwrotnik Raka.

sms do chorego w szpitalu